"In alle dingen"

Op 10 september 2013 bracht Paus Franciscus een bezoek aan het Centro Astalli, een vluchtelingenhuis van de Italiaanse jezuïeten in hartje Rome. Hieronder enkele uittreksels van de stevige toespraak die Franciscus er hield. Velen onder u zijn moslims of behoren tot andere godsdiensten; jullie komen uit heel wat landen, met verschillende situaties. We mogen geen schrik hebben voor verschillen! Broederlijkheid doet ons ontdekken dat die verschillen rijkdom zijn, een geschenk voor iedereen. … Het is prachtig dat wie hier samen met de jezuïeten werkt voor de vluchtelingen christelijke mannen en vrouwen zijn en ook niet-gelovigen of mensen van andere godsdiensten, verenigd in de naam van het gemeenschappelijke goed, dat voor ons christenen de uitdrukking is van de liefde van de Vader in Christus Jezus. De heilige Ignatius van Loyola wilde dat er, op de plaats zelf waar hij woonde, een ruimte werd ingericht om de allerarmsten te onthalen. In 1981 stichtte pater Arrupe de Jesui...

Voor wie uitmunten door hun afkomst, kennis of  aangenaam karakter is het bijzonder belangrijk dat ze streven naar nederigheid. Anders  zal het hen slechter vergaan dan de kleinen en ongeletterden. Ignatius 

Van 27 tot 29 november 2013 hielden de algemene oversten van de mannelijke religieuzen hun jaarlijkse algemene vergadering in Rome.  Hier vind je enkele uittreksels, die me ook voor niet-religieuzen relevant lijken. Vraag : Wat verwacht u van het godgewijde leven? Waar dient de nadruk op  te liggen? Wat zijn de prioriteiten? Antwoord : "… Het gaat over het alles achter je laten om de Heer te volgen. Neen, ik heb het hier niet over “radicaal”. Evangelische radicaliteit is niet alleen voor religieuzen: die wordt gevraagd aan iedereen gevraagd. Maar religieuzen volgen de Heer op een bijzondere wijze, op een profetische wijze. Dit is het getuigenis dat ik van jullie vraag. Religieuzen zouden mannen en vrouwen moeten zijn die in staat zijn om de wereld wakker te schudden. …"

Ignatiaans leiderschap: innerlijke vrijheid (6/7) Een derde karakteristiek van het ignatiaanse leadership komt ook uit de Geestelijke Oefeningen . Het gaat over de eerste, inleidende oefening, Uitgangspunt en fundament   genaamd. Net zoals de vooronderstelling is het een rode draad doorheen het hele ignatiaanse avontuur. Het omschrijft de basishouding van de mens die zich wil inzetten voor het Rijk van God. Het is een uitnodiging tot innerlijke vrijheid. Niet mijn willetje, voorkeuren of gehechtheden, niet wat ik leuk vind of wat de goegemeente aantrekkelijk vindt. Wel datgene waarvan ik, vanuit mijn onderscheidend bidden en luisteren, merk dat God zelf mij en ons ertoe uitnodigt. Het spreekt voor zich dat deze houding van innerlijke vrijheid zowel geldt voor de leidinggevende als voor de medewerker.   Innerlijke vrijheid is nooit een verworvenheid. Ignatius getuigt hoe hij zelf hier mee worstelde. Soms moest hij zijn beslissingsproces onderbreken om eerst te werken aan die i...

Van 24 tot 28 juni geef ik, samen met Myriam Van de Eynde, een retraite voor jonge mensen tussen 20 en 30 jaar om na te denken over de te maken keuzes. Deze retraite gaat door bij de trappistinnen van Koningsoord. Meer info hieronder of via deze link . Ben je (bijna) klaar met je studie en zoek je richting voor wat daarna komt? Tijdens deze vijfdaagse retraite neem je tijd om terug te blikken op je studententijd en vooruit te kijken naar de toekomst. In de stilte van het klooster, te midden van de natuur, krijg je ruimte om te ontdekken wat jij belangrijk vindt. Met inspirerende inleidingen, stille meditaties, groepsgesprekken en persoonlijke begeleiding leer je keuzes maken die écht bij jou passen. Voor jonge mensen (20-30 jaar) die verlangen naar diepgang, verbinding en helderheid in een overgangsfase van hun leven. Je hoeft niet gelovig te zijn, maar een open houding naar onze christelijke inspiratie is welkom. Begeleiding: Nikolaas Sintobin sj & Myriam Van den Eynde Kosten: €17...

Van 27 tot 29 november 2013 hielden de algemene oversten van de mannelijke religieuzen hun jaarlijkse algemene vergadering in Rome. Paus Franciscus kwam hen opzoeken.   Hier vind je  enkele, soms ongezouten, uittreksels uit hun gesprek. Vragen  ivm vorming van nieuwe kandidaten voor het religieuze leven Antwoord van paus Franciscus :   … De hedendaagse cultuur is veel rijker en conflictueler dan wat wij kenden in onze tijd, jaren geleden. Onze cultuur was eenvoudiger en meer geordend. Inculturatie vandaag vraagt om een andere houding. Bijvoorbeeld: je kan problemen niet louter oplossen door enkel maar dit of dat te verbieden. Zowel dialoog als confrontatie zijn nodig. In sommige vormingshuizen komt het voor dat jongeren, om niet in de problemen te komen,   gewoon op hun tanden bijten, hun best doen om geen fouten te maken, de regels volgen met de glimlach, gewoon wachtend op de dag dat hen zal gezegd worden: " Goed zo, je bent aan het einde gekomen van...

Hier vind je mijn homilie voor deze zondag Enkele jaren geleden werkte ik drie maanden in het Zuiden van Chili, in een therapeutische gemeenschap voor drugsverslaafden. Een 50-tal jonge mannen, tussen 15 en 35 jaar. Op het eerste gezicht was er niets bijzonder te zien aan hen: levenslustige, opgewekte jonge mensen. Als we evenwel ’s middag gingen zwemmen, dan zag je dat de armen van heel wat onder hen de tekens van zelfverminking vertoonden. En meer dan een had op zijn borstkas indrukwekkende sporen van mesgevechten. De directeur vertelde mij van bij de aanvang dat er onder zijn schaapjes jongens waren die alles hadden misdaan wat je je maar kan bedenken, en erger nog. Hun tragische levensverhalen kwamen uitvoerig aan bod in de gesprekssessies waar ik aan deelnam.  Vaak vertelden ze dat hun drugsverslaving hen gebracht had tot “tocar el fondo” – het raken van de bodem: ze waren zo diep gevallen dat het voor hen duidelijk was geworden: ofwel sla ik hier het roer drastisch ...

      De beelden waren schokkend. Het was op oudejaarsavond 2020 op het Sint-Pietersplein in Rome. Paus Franciscus schudde de handen van een aantal aanwezigen. Plots trok een dame zo hard aan de hand van de paus dat hij bijna omviel. De videobeelden tonen hoe zijn gezicht vertrok van pijn en van ergernis. Omdat ze maar aan zijn hand blééf trekken gaf Franciscus haar uiteindelijk een boze tik op de hand waarna ze hem eindelijk losliet.   ’s Anderendaags excuseerde paus Franciscus zich tijdens zijn nieuwjaarstoespraak publiekelijk voor zijn houding. Meer nog, hij nodigde de dame uit om bij hem op bezoek te komen. Blijkbaar vond Franciscus dat hij iets had goed te maken.   Alles wijst erop dat de paus zich had laten leiden door spontane woede. Net zoals Jezus, in de evangelielezing van vandaag. Hij is er duidelijk boos, heel boos. Meer nog, de evangelist beschrijft hoe Jezus er geweld gebruikt. Dat zijn we niet gewoon van Hem. Toch suggereert Johannes niet dat Jez...

In de dagen voorafgaand aan het conclaaf dat hem verkoos, hield toenmalig kardinaal Bergoglio een toespraak tot de kardinalen.  Vandaag, ruim 12 jaar later, is meer dan duidelijk dat dit eigenlijk het programma was van paus Franciscus. Hieronder vind je de tekst van die korte toespraak. Evangeliseren vooronderstelt apostolisch vuur. 1. Evangeliseren vooronderstelt dat de Kerk verlangt om buiten zichzelf te treden. De Kerk wordt geroepen om buiten zichzelf te treden en om naar de grenzen te gaan. Niet alleen de geografische, maar ook de existentiële grenzen: het mysterie van zonde, van pijn, van onrecht, van onwetendheid en van onverschilligheid tegenover godsdienst, en van alle ellende. 2. Als de Kerk niet naar buiten treedt om te evangeliseren, gaat zij naar zichzelf verwijzen en dan wordt ze ziek (Cf de misvormde vrouw uit het Evangelie).  Het kwaad dat door de tijd heen geschiedt in kerkelijke instellingen heeft zijn wortel in dat verwijzen naar zichzelf ...

  In de serie: Waarom ik paus Franciscus zo dankbaar ben. Dit jongetje vraagt, al snikkend, aan paus Franciscus of zijn gestorven papa in de hemel is. Zie hoe paus Franciscus hiermee omgaat. Klik hier of op onderstaande afbeelding om deze beelden te bekijken.

Ik heb vaak nagedacht over de engel die Maria bezoekt. Onze feesten, liederen en iconen vieren de Aankondiging, of de Annunciatie; maar ik had nooit nagedacht over het moment waarop het allemaal voorbij was. Ik kan me alleen maar voorstellen dat het zoiets was als wat de schrijfster Annie Dillard ervoer toen ze uitkeek op wat zij dacht dat een veld van engelen was. “Ik stond helemaal stukgeslagen,” schrijft ze, “bang dat ik niet in staat was om me te bewegen. Er was iets gebeurd dat de wereld volledig uit zijn evenwicht had gebracht.”  Later beschrijft ze de donkere en sombere stilte, de “onverdraaglijke groene” en de “door God doorstraalde, verlamde” velden. Mensen hebben het altijd over de moed van het “Ja” van Maria; ik heb dit nooit goed begrepen – zou niet iedereen “Ja” zeggen tegen een engel? Maar het lijkt me onuitsprekelijk dapper wanneer ik me dat moment erna inbeeld, toen Maria stond voor die door God doorstraalde, verlamde dag en zag hoe de engel vertrok. ...

Paus Franciscus legt uit wat de goddelijke barmhartigheid  precies inhoudt. Het Woord van God heeft zijn tent midden onder ons opgeslagen. Wij zijn zondaars die nood hebben aan barmhartigheid. Wij zouden ons moeten haasten om de genade te ontvangen die Hij ons wil schenken. Maar in plaats daarvan verhaalt het Evangelie van Johannes dat “wie van Hem waren Hem niet hebben ontvangen” (Joh. 1, 11). Te dikwijls hebben we Hem verworpen. We verkiezen ons blijvend op te sluiten in onze fouten en in de angst voor onze zonden. Maar Jezus geeft het nooit op. Hij blijft zichzelf en zijn reddende genade aanbieden. Jezus is geduldig. Hij kan geduld oefenen en Hij blijft altijd op ons wachten. Dit is een hoopvolle boodschap. Het is een oude maar altijd verfrissende boodschap van bevrijding. En wij worden opgeroepen vreugdevol te getuigen van de boodschap van het Evangelie van het leven, van de Blijde Boodschap van licht, van hoop en van liefde. Want Jezus’ boodschap is leven, licht, hoop en li...

(5/7)  Ignatiaans leiderschap - Gehoorzamen, aan de paus nog wel. Hoezo? Luisterend leiderschap in het voetspoor van Ignatius van Loyola - positief a priori Een tweede kenmerk van het ignatiaanse leiderschapsmodel vind je aan het begin van de Geestelijke Oefeningen . Het gaat over de basishouding van wie de Oefeningen doet of geeft. De titel is Vooronderstelling . Ignatius vraagt om te luisteren met een positief a priori. Zó luisteren dat wat de ander zegt of doet betekenis krijgt. Niet luisteren om te zien hoe ik wat ik hoor naar mijn hand kan zetten. Niet luisteren om snel tegenargumenten te kunnen bedenken. Wel: hoe kan ik wat ik hoor plaatsen? Hoe kan ik hier betekenis uit puren voor het grotere goed? Wat zou de ander eigenlijk bedoelen? Dat vraagt om het zwaartepunt niet bij jezelf, wel bij de ander te leggen, ook als die zich onhandig uitdrukt of als wat je hoort tegen je haren instrijkt. Zo luisteren dus dat je je eigen referentiekader loslaat, je inleeft in de wereld van d...

Hieronder kan je mijn homilie lezen voor deze zondag. DERDE ZONDAG VAN DE 40 DAGENTIJD - Jaar C Ex ‪ 3,1-8a.13-15.        Ps ‪ 103                    Kor ‪ 10, 1-6.10-12                  Lc ‪ 13, 1-9 Voor ik jezuïet werd was ik advocaat. Studietijd inbegrepen heb ik 9 jaar in de juridische wereld vertoefd. Ik had het er naar mijn zin. Wetten en regels bestuderen om die vervolgens toe te passen op concrete situaties. Die regels bewonderde ik ook in de Katholieke Kerk waarin ik was opgegroeid. Ik had – en heb nog steeds - ontzag voor de katholieke leer en moraal. Indrukwekkend hoe die in de wirwar van het menselijk doen en laten allerhande, vaak subtiele richtlijnen aanbieden. In mijn familie waren trouwens heel wat juristen. Orde en regel, daar werd thuis niet mee gespot. ...